HET JUWEELTJE VAN WEHINGEN

De Marcuskapel staat sinds 1773 op de fundamenten van een oude kapel. Het barokke altaar binnenin is het middelpunt van de kapel.

Wehingen werd voor het eerst genoemd in een officieel document uit het jaar 1030.

Het verwijst naar een kleine kapel uit de 18e eeuw die wordt beschouwd als de kroon op het district Mettlach. Deze kapel ligt midden in Wehingen. De vorige kapel werd al in 1729 genoemd in de publicatie van Matthias Gros en Alfons Retten "St. Martinus Tünsdorf - Schicksal einer Grenzpfarrei".

In dezelfde publicatie wordt vermeld dat tijdens het bezoek van de pastoor van Grosshemmersdorf, dekenaat Perl, op 18 juli 1772, de kerk als slecht wordt beschouwd en als ‘in staat van verval’  wordt omschreven. Een jaar later bouwden de inwoners van Wehingen de huidige Marcuskapel op de fundamenten van voornoemde kapel.

De kapel is een eenvoudige gepleisterde constructie. Het vierkante dak, gelijk met de ingangsmuur, draagt een achthoekige helm met daarop een kruis met een haan. Een beeld van het Heilig Hart staat in de boogvormige nis boven de ingang. Daarboven staat een kruis op een sokkel waarop het jaartal 1773, het bouwjaar van de kapel, is gegraveerd.

Het middelpunt van de kapel is het barokke altaar. Als inwijdingsdatum wordt 1707 aangegeven. In die tijd zou het altaar hebben toebehoord aan de abdij van Sint-Sixtus in Freisdorf of aan de abdij van het Heilig Kruis in Busendorf. Het is niet bekend of het in Wehingen is aangekomen bij de bouw van de kapel in 1773. Het interieur van de kapel is ook versierd met verschillende beelden (Maagd van Lourdes, Sint Jozef, Sint Marcus de Evangelist, Sint Hubertus). In 1922 werd het interieur verrijkt met ingelijste afbeeldingen van de kruisweg.

Sinds oktober 2007 is een ander kruis te zien boven de uitgang bij het verlaten van de kapel. Dit is het kruis dat tot 2005 tijdens alle gebedsprocessies in Wehingen werd gedragen. Sindsdien zijn er geen gebedsprocessies meer in de afdeling Wehingen van de parochie Tünsdorf. Een kleine klok, die tijdens de Eerste Wereldoorlog in beslag werd  genomen en voor militaire doeleinden moest worden gebruikt, keerde na de oorlog terug naar Wehingen. De klok werd op 21 mei 1953 vervangen door een nieuwe klok van 130 kilogram, gemaakt door de klokkengieterij Mabilon in Sarrebourg.